Szczególne wymogi dla zgłoszenia wierzytelności w opisywanej sytuacji nakłada Ustawa z dnia 28.02.2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze. Nakazuje m.in. sporządzenia zgłoszenia wierzytelności na piśmie w dwóch egzemplarzach, dołączając oryginały lub notarialnie poświadczone odpisy dokumentów naświetlających jego zakres. W mojej ocenie bowiem, gdy dłużnik zawarł umowę kredytową przed 2009 rokiem, a do przelewu wierzytelności doszło po 2009 roku, tak jak w praktyce zdarza się to jeszcze w niektórych starszych pakietach długów kupowanych przez fundusze, należałoby odnieść się wprost do zasady lex retro non agit, czyli do treści art. 3 k.c Struktura funduszu sekurytyzacyjnego emitującego certyfikaty inwestycyjne na podstawie określonych wierzytelności (wyselekcjonowane aktywa) w klasycznej konstrukcji procesu sekurytyzacji zbliżona jest bowiem do roli special purpose vehicle (podmiotu tworzonego wyłącznie w celu emisji papierów wartościowych przeprowadzanej w ramach Weksel - metoda zabezpieczenia wierzytelności. Pierwszym z omówionych zabezpieczeń jest WEKSEL, który jest jednym z popularniejszych i najtańszych sposobów zabezpieczeń. Nie musi być on poświadczany notarialnie, jak też przygotowywany na żadnych specjalnych drukach. W obrocie zazwyczaj występują weksle własne in blanco lub weksle Bank ten był zgłoszony jako główny wierzyciel w postępowaniu upadłościowym i został zaspokojony w prawie 70%, a także wierzytelność która pozostała jest zaspokajana realizowaniem planu spłaty wierzycieli. W piśmie tym bank Wzywa mnie do dobrowolnej spłaty wierzytelności. Proszę o poradę jak w tej sytuacji powinienem się W dzisiejszym wpisie chciałbym przybliżyć Wam zagadnienie, które według mojego doświadczenia stanowi podstawowy problem prawny w większości spraw o zapłatę wnoszonych do sądów przez fundusze sekurytyzacyjne. Ponieważ roszczenia dochodzone przez fundusze sekurytyzacyjne oparte są na wierzytelnościach zakupionych od innych podmiotów (najczęściej banków), w trakcie procesu mlPjkBU. Umorzenie egzekucji po cesji wierzytelności Często spotykamy się z przypadkami, że pomimo cesji wierzytelności (sprzedaży długu) pierwotny wierzyciel nadal prowadzi egzekucję. Czy tak powinno być? Zdecydowanie nie. Dziś więc poruszamy ważne procesowo temat umorzenie egzekucji po cesji wierzytelności. Dlatego jeśli toczy się przeciwko Tobie egzekucja komornicza, a dostałeś zawiadomienie o wykupieniu Twojego długu przez inną firmę, wezwij pierwszego wierzyciela do umorzenia egzekucji! Skoro dług został sprzedany, to stary wierzyciel nie ma prawa kontynuować egzekucji. Dlaczego zmuszenie pierwotnego wierzyciela do umorzenia egzekucji jest takie ważne? Bo przy umorzeniu egzekucji na wniosek wierzyciela nie dochodzi do przerwania biegu przedawnienia. Czyli przedawnienie biegnie tak, jakby wniosek o wszczęcie egzekucji w ogóle nie został złożony. Przykład z naszej praktyki: Euro Bank na podstawie BTE wszczął egzekucję i w trakcie jej trwania sprzedał dług do funduszu sekurytyzacyjnego. Z uwagi na cesję Bank złożył wniosek o umorzenie egzekucji. Z kolei Fundusz musiał złożyć pozew, bo nie może egzekwować na podstawie BTE… Przyjrzeliśmy się tej sprawie i uznaliśmy, że dług jest przedawniony. Wszczęcie egzekucji przez Bank nie przerwało przedawnienia. Poniżej fragment uzasadnienia Sądu, który oddalił pozew jako przedawniony. Kolejne kilkanaście tys. zostało w kieszeni Pana O. który początkowo uważał, że sprawa jest nie do wygrania i trzeba płacić… Płacić czy nie płacić? Nie wiesz, czy Twój dług jest przedawniony? A może chcesz sprawdzić, czy komornik dobrze policzył koszty umorzonej egzekucji? Pomogliśmy wielu osobom, pomożemy i Tobie. Tak orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 16 października 2013 r. (II FSK 2734/11). W ramach prowadzonej działalności bank udziela klientom oprocentowanych kredytów i pożyczek. W przypadku pewnej części udzielonych kredytów (pożyczek) klienci nie wywiązują się ze swoich zobowiązań – w szczególności zaprzestają spłacania należnych bankowi rat. W efekcie, bank ponosi ekonomiczną stratę, którą stara się niwelować poprzez zbycie wierzytelności z tytułu udzielonych kredytów (pożyczek) na rzecz funduszu sekurytyzacyjnego. Transakcja ta dokonywana jest na podstawie art. 92a ust. 1 prawa bankowego w związku z art. 509 kodeksu cywilnego. Umowa zbycia wierzytelności skonstruowana jest w ten sposób, że jej przedmiotem są wierzytelności z tytułu niespłaconej części kapitału kredytów (pożyczek) udzielonych przez bank. Jeżeli chodzi natomiast o pozostałe części należności, np. odsetki, to przechodzą one na nabywcę wierzytelności z mocy prawa, tj. na podstawie art. 509 § 2 Z tytułu opisywanej transakcji fundusz sekurytyzacyjny zapłaci na rzecz banku wynagrodzenie, które będzie miało charakter ryczałtowy za całość wierzytelności, bez podziału na część kapitałową i odsetkową zbywanych wierzytelności. Jednocześnie, ze względu na fakt przeterminowania wierzytelności, cena ustalona między stronami będzie niższa niż wartość nominalna wierzytelności. Na tle tak przedstawionego stanu faktycznego bank zadał organowi podatkowemu pytanie, czy w przypadku, gdy cena za zbywane wierzytelności będzie niższa od wartości niespłaconej części udzielonych kredytów, to zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 15 lit. c ustawy o CIT, uzyskana kwota nie będzie przychodem podlegającym opodatkowaniu. Bank jednocześnie przedstawił swoje stanowisko, zgodnie z którym, jeżeli cena za zbywane wierzytelności jest niższa od wartości kapitału kredytów (pożyczek), to całość ceny uzyskanej przez bank z tytułu sprzedaży wierzytelności powinna być uznana za należność z tytułu zbycia kapitału udzielonych kredytów (pożyczek). W konsekwencji, bank w wyniku takiej transakcji nie osiągnie dochodu, a jedynie pokryje część straty jaką poniósł. Ze stanowiskiem zaprezentowanym przez bank nie zgodził się organ podatkowy. Jego zdaniem, w przypadku zbycia wierzytelności wieloskładnikowej, kwotę uzyskaną ze sprzedaży wierzytelności należy zaliczyć na poczet spłaty poszczególnych składników wierzytelności według proporcji, w jakiej pozostaje kwota uzyskana ze sprzedaży wierzytelności do wartości poszczególnych składników. Mimo skargi banku skierowanej do wojewódzkiego sądu administracyjnego, ten utrzymał w mocy decyzję organu interpretacyjnego, zasadniczo powtarzając tezy, które znalazły się w uzasadnieniu interpretacji. W efekcie, bank skierował do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę kasacyjną. Ten jednak również nie uznał argumentów banku za prawidłowe. W pisemnym uzasadnieniu wyroku NSA stwierdził, że zaniechanie przez strony umowy przelewu wierzytelności dokładnego określenia, jaka część ceny umownej dotyczy wierzytelności głównej, a jaka części odsetkowej, nie może modyfikować materialnego prawa podatkowego. Zgodnie z przepisami natomiast, wyłączenie z przychodów do opodatkowania ceny uzyskanej w ramach transakcji sprzedaży wierzytelności, o której mowa w art. 12 ust. 4 pkt 15 lit. c ustawy o CIT, nie obejmuje przychodów stanowiących ekwiwalent wartości odsetek od zbywanej wierzytelności kredytowej (pożyczkowej). —Jacek Hawrysz, współpracownik Zespołu Zarządzania Wiedzą Podatkową Firmy Deloitte Piotr Bielicz, doradca podatkowy, starszy konsultant w podatkowym zespole instytucji finansowych firmy Deloitte Doradztwo Podatkowe sp. z Zagadnienia związane z alokacją ceny uzyskanej w związku ze sprzedażą portfela wierzytelności były przedmiotem licznych interpretacji podatkowych oraz orzeczeń wydawanych przez sądy administracyjne. Rozwiązanie, które najczęściej powtarzało się w stanowiskach prezentowanych przez organy podatkowe, polegało na proporcjonalnym ujęciu kwoty uzyskanej ze sprzedaży wierzytelności do poszczególnych składników wierzytelności w stosunku, w jakim pozostaje kwota uzyskana ze sprzedaży wierzytelności do wartości poszczególnych składników (np. do odsetek). Wydawane interpretacje potwierdzały prawidłowość proporcjonalnego sposobu rozliczenia zarówno w sytuacji, w której umowa zbycia portfela wierzytelności zawierała postanowienia dotyczące proporcjonalnej alokacji ceny na kwotę główną i część odsetkową kredytu (pożyczki), jak i w przypadku, w którym ani oferta, ani umowa sprzedaży takich informacji nie zawierały (tak Dyrektor IS w Warszawie w interpretacji z 10 marca 2011 r., IPPB3/423-859/10-2/JB). W komentowanym orzeczeniu Naczelnego Sądu Administracyjnego skład orzekający ani nie potwierdził, ani nie odmówił prawidłowości podejściu polegającemu na proporcjonalnym ujęciu ceny sprzedaży do poszczególnych składników wierzytelności. Faktem jest bowiem, że przepisy podatkowe nie regulują wprost tej problematyki, a stosowane podejścia wynikają z metodologii wypracowanej przez doktrynę i praktykę. W pisemnym uzasadnieniu omawianego orzeczenia zawarto jedynie ogólną dyrektywę, że wyłączenie z przychodów do opodatkowania ceny uzyskanej w ramach transakcji sprzedaży wierzytelności nie obejmuje przychodów stanowiących ekwiwalent wartości odsetek od zbywanej wierzytelności kredytowej (pożyczkowej). Oznacza to, że cena uzyskana ze sprzedaży powinna zostać również alokowana do praw akcesoryjnych, czyli między innymi do odsetek. Brak jest jednak informacji o tym, w jaki sposób uzyskana cena powinna zostać alokowana. Mimo, iż wydaje się, że NSA w swoim uzasadnieniu pozostał przy dotychczas przeważającej linii orzeczniczej, to znamienne jest, że nie odwołano się w nim do obowiązku proporcjonalnej alokacji uzyskanej ceny na część kapitałową i odsetkową kredytu (pożyczki). NSA nakreślił obowiązek dokonania alokacji ceny zarówno na część kapitałową, jak i odsetkową. W uzasadnieniu nie został jednak wskazany klucz takiej alokacji. Konsekwentnie, mimo braku zgody na umożliwienie podatnikom wprowadzenia rozwiązań pozwalających na alokację całości ceny za zbycie portfela wierzytelności wyłącznie na część kapitałową kredytów (pożyczek), omawiane orzeczenie NSA nie dostarcza podatnikom czytelnych narzędzi do dokonania alokacji pomiędzy poszczególnymi składnikami zbywanych wierzytelności. W czasie poprzedzającym wydanie przez Trybunał Konstytucyjny orzeczenia z dnia 14 kwietnia 2015 r., którym Trybunał uznał przepisy Prawa bankowego pozwalające bankom na wystawianie Bankowych Tytułów Egzekucyjnych oraz na wszczynanie na ich podstawie postępowania egzekucyjnego, za naruszające konstytucyjną zasadę równości – w stosunku do kredytobiorców, którzy nie wywiązywali się z wiążących ich umów – banki chętnie korzystały z przysługującego im przywileju, w postaci możliwości wystawiania Bankowego Tytułu Egzekucyjnego, w skrócie BTE. Na skutek orzeczenia Trybunału, przepisy umożliwiające bankom wystawianie BTE utraciły moc 1 sierpnia 2016 r., jednak BTE wydane i opatrzone przez sąd klauzulą wykonalności jeszcze przed tą datą zachowały moc tytułów wykonawczych. W praktyce banki, najczęściej w wyniku bezskutecznej egzekucji, decydują się na sprzedaż wierzytelności objętych BTE podmiotom takim jak fundusze sekurytyzacyjne czy firmy windykacyjne. Jeżeli spłaty zaciągniętego przez nas zobowiązania domaga się obecnie podmiot inny niż bank, powołując się na zawartą z pierwotnym wierzycielem umowę cesji wierzytelności to warto sprawdzić, czy wierzytelność dochodzona przez firmę windykacyjną – a stwierdzona wystawionym przez bank BTE nie uległa przedawnieniu – wówczas podnosząc odpowiedni zarzut będziemy mogli uniknąć spłaty treści (kliknij aby szybko przejść):BTE – czym jest?Termin przedawnienia wierzytelności stwierdzonej BTECesja wierzytelności stwierdzonej BTEKonsekwencje uchwały III CZP 29/16 BTE – czym jest?Bankowy Tytuł Egzekucyjny stanowił specjalny, wystawiany przez bank pozasądowy tytuł egzekucyjny, stwierdzający istnienie wymagalnej wierzytelności banku wobec osoby, która bezpośrednio dokonała z nim czynności bankowej i złożyła pisemne oświadczenie o poddaniu się egzekucji. Aby BTE mógł stanowić podstawę do wszczęcia przez komornika egzekucji przeciwko dłużnikowi, musiał zostać opatrzony przez sąd klauzulą wykonalności, co stanowiło w praktyce jedynie formalność, ponieważ sąd badał BTE jedynie pod względem formalnym, nie merytorycznym, czyli z pominięciem sądowego postępowania praktyce wyglądało to tak, że bank mógł wystawić dokument, który poświadczał, że dana osoba była mu winna określoną sumę. Jeżeli wystawiony BTE spełniał wszystkie wymogi formalne – sąd nadawał mu klauzulę wykonalności bez badania, czy wierzytelność stwierdzona BTE w ogóle istnieje, a jeżeli tak to w jakiej wysokości i czy dana osoba faktycznie jest dłużnikiem banku. Na podstawie BTE zaopatrzonego w klauzulę wykonalności bank wszczynał wówczas postępowanie egzekucyjne. Dłużnik miał mocno ograniczoną możliwość obrony, gdyż bank jednocześnie pełnił niejako funkcję sędziego we własnej sprawie. Jak widać, konstrukcja BTE stanowiła ogromny przywilej i ułatwienie dla banków pod względem dochodzenia już zostało wskazane powyżej, Trybunał Konstytucyjny wyrokiem z dnia 14 kwietnia 2015 r., sygn. akt P 45/12, orzekł, że art. 96 ust. 1 i art. 97 ust. 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe, które umożliwiały bankom dochodzenie roszczeń poprzez BTE, są niezgodne z art. 32 ust. 1 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej. Przepisy utraciły moc obowiązującą z dniem 1 sierpnia 2016 roku. Zgodnie jednak z przepisami przejściowymi (art. 11 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 25 września 2015 r. o zmianie ustawy – Prawo bankowe oraz niektórych innych ustaw ) BTE wydane i opatrzone klauzulą wykonalności przed dniem 1 sierpnia 2016 roku zachowały swoją moc jako tytułów wykonawczych, stanowiąc podstawę do wszczęcia postępowania przedawnienia wierzytelności stwierdzonej BTEAby ustalić, kiedy wierzytelność objęta BTE ulegnie przedawnieniu, należy sięgnąć do art. 118 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi sześć lat, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej – trzy lata. Bez wątpienia roszczenie banku zalicza się do roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej a więc termin przedawnienia w tym przypadku wynosi 3 tym miejscu podkreślenia wymaga, że do terminu przedawnienia roszczeń objętych BTE nie znajdzie zastosowania art. 125 § 1 Kodeksu cywilnego, w myśl którego roszczenie stwierdzone prawomocnym orzeczeniem sądu lub innego organu powołanego do rozpoznawania spraw danego rodzaju albo orzeczeniem sądu polubownego, jak również roszczenie stwierdzone ugodą zawartą przed sądem albo sądem polubownym albo ugodą zawartą przed mediatorem i zatwierdzoną przez sąd przedawnia się z upływem sześciu lat. Bankowy Tytuł Egzekucyjny opatrzony klauzulą wykonalności nie jest bowiem orzeczeniem sądu ani żadnym innym dokumentem wymienionym w powyższym przepisie, zatem nie ma do niego zastosowania 6 – letni termin w nim – letni termin przedawnienia zostaje jednak przerwany za każdym razem, gdy bank podejmie czynności, które mają na celu dochodzenie roszczenia np. wystąpi z wnioskiem o nadanie klauzuli wykonalności albo z wnioskiem o wszczęcie postępowania egzekucyjnego (art. 123 § 1 pkt 1 Kodeksu cywilnego) W takiej sytuacji przedawnienie rozpoczyna swój bieg na nowo z chwilą zakończenia postępowania o nadaniu klauzuli wykonalności czy postępowania wierzytelności stwierdzonej BTENależy się jednak zastanowić, czy działania banku powodujące przerwę w terminie przedawnienia wierzytelności objętej BTE będą odnosić skutek również w stosunku do podmiotu, któremu bank sprzedał przysługującą mu wobec dłużnika wierzytelność? Inaczej mówiąc, czy działania podejmowane przez Bank przed cesją wierzytelności będą skutkować przerwaniem biegu terminu przedawnienia również dla firmy windykacyjnej czy funduszu sekurytyzacyjnego, będącego nowym nabywcą wierzytelności?Odpowiedzi na powyższe pytanie udzielił Sądu Najwyższego w uchwale z dnia 29 czerwca 2016 roku, sygn. akt III CZP 29/16, w której stanął na stanowisku, iż „nabywca wierzytelności niebędący bankiem nie może powoływać się na przerwę biegu przedawnienia spowodowaną wszczęciem postępowania egzekucyjnego na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego zaopatrzonego w klauzulę wykonalności (art. 123 § 1 pkt 1 KC)”.Powyższa uchwała została wydana na gruncie stanu faktycznego, w którym fundusz sekurytyzacyjny dochodził w postępowaniu sądowym roszczenia objętego BTE, które zostało wcześniej zaopatrzone w klauzulę wykonalności na rzecz banku i stanowiło podstawę egzekucji prowadzonej przez bank. Zanim bowiem bank sprzedał wierzytelność objętą BTE, złożył wniosek o nadanie BTE klauzuli wykonalności a następnie o wszczęcie postępowania egzekucyjnego, które ostatecznie zostało umorzone wskutek jego bezskuteczności. Następnie bank sprzedał wierzytelność funduszowi sekurytyzacyjnemu, który wystąpił przeciwko dłużnikom z pozwem o uzasadnieniu wydanej uchwały Sąd Najwyższy wskazał, że „Nabywca wierzytelności nie będący bankiem nabywa wierzytelność w swej treści i przedmiocie tożsamą z wierzytelnością zbywającego banku, ale nie wchodzi w sytuację prawną zbywcy wywołaną przerwą biegu przedawnienia i rozpoczęciem biegu na nowo. Czynność wszczęcia postępowania egzekucyjnego przez bank wywołuje materialnoprawny skutek przerwy biegu przedawnienia jedynie w stosunku do wierzyciela objętego bankowym tytułem wykonawczym, natomiast nabywca wierzytelności niebędący bankiem, nawet jeżeli nabycie nastąpiło po umorzeniu postępowania egzekucyjnego na podstawie art. 824 § 1 pkt 3 i rozpoczęciu biegu terminu przedawnienia w stosunku do banku na nowo, nie może się powołać na przerwę biegu przedawnienia wywołaną wszczęciem postępowania egzekucyjnego przez pierwotnego wierzyciela będącego bankiem”.Podsumowując, w związku z powołanym powyżej orzeczeniem Sądu Najwyższego, nabywca wierzytelności objętych BTE, który nie jest bankiem (czyli np. firma windykacyjna, fundusz sekurytyzacyjny), nie może powoływać się na przerwę biegu przedawnienia spowodowaną wszczęciem przez bank postępowania klauzulowego czy egzekucyjnego na podstawie uchwały III CZP 29/16Bardzo powszechną praktykę wśród banków stanowi sprzedaż wierzytelności objętych BTE podmiotom zajmującym się skupowaniem wierzytelności, które niejednokrotnie są przedawnione już w momencie ich nabycia. Fundusze sekurytyzacyjne i inne tego typu firmy, po nabyciu wierzytelności objętej BTE, kierują sprawę do sądu w celu odzyskania należności. W takiej sytuacji kredytobiorca, przeciwko któremu fundusz czy firma windykacyjna wniosła powództwo, może podjąć skuteczną obronę poprzez podniesienie zarzutu przedawnienia, który pozwoli mu uniknąć spłaty przedawnionej jednak pamiętać, że przedawnienie sąd weźmie pod uwagę jedynie w wyniku podniesienia takiego zarzutu przez stronę pozwaną! W takiej sytuacji, aktywność procesowa strony pozwanej oraz szybka i odpowiednia reakcja na otrzymany z sądu nakaz zapłaty lub pozew a także podniesienie stosownych zarzutów jest niezbędne, aby uniknąć uprawomocnienia się orzeczenia zasądzającego na rzecz nowego nabywcy konieczność spłaty przedawnionego zaciągnąłeś kredyt w banku, a jego spłaty domaga się fundusz sekurytyzacyjny czy inny podmiot powołujący się na zawartą z bankiem umowę cesji wierzytelności, zapraszamy do kontaktu z Naszą Kancelarią! Reprezentujemy kredytobiorców w sporach z firmami windykacyjnymi, funduszami sekurytyzacyjnymi, bankami oraz innymi wierzycielami. Bezpłatnie przeanalizujemy Twoją sytuację oraz ustalimy możliwości podjęcia efektywnej obrony a tym samym pozbycia się przedawnionego długu.

sprzedaż wierzytelności przez bank do funduszu sekurytyzacyjnego